Pielgrzymowanie jest aktem dobrowolnym i bezinteresownym, dzięki któremu
człowiek porzuca swoje rodzinne strony, swoje przyzwyczajenia, swoje otoczenie by w duchu religijnym udać się do sanktuarium, miejsca świętego.
Pielgrzymować może każdy bez względu na wyznawaną religie i światopogląd.
Pielgrzym oczekuje kontaktu ze świętym miejscem, który jest
celem całej jego drogi, a tym samym spełnieniem intencji którą w sobie niesie: pragnie zmiany siebie samego, pragnie wejścia na trochę wyższy poziom, dostępuje pogłębienia życia osobistego.
To wszystko staje się owocem przebytej drogi, wspólnej modlitwy i refleksji, którą się posilał.
Pielgrzymka jest porzuceniem dotychczasowego życia, naszych przyzwyczajeń i codzienności.
Prawdziwa pielgrzymka, taka, która ma przynieść nieskończoność osobistych łask, powinna odbyć się pieszo.
Pielgrzym bierze swój konkretny krzyż i idzie.
Dzięki pielgrzymce chrześcijanin otrzymuje szansę pogłębienia znajomości prawdy o swojej kondycji jako człowieka z dnia na dzień. Z każdym krokiem, w nocy i za dnia, stąpając po drodze w pyle lub błocie, w zimnie czy gorącu, zgłodniały i spragniony czy najedzony, sam czy w towarzystwie.
Pielgrzymka uczy nas przyjmowania darów. Wszystko, co otrzymujesz, jest darem. Nic Ci się nie należy, do niczego nie masz prawa, o nic nie możesz się upominać i niczego nie masz prawa żądać, możesz jedynie pokornie prosić.
"Zawsze się módlcie" (Łk 18,1) - to jedno z podstawowych pouczeń Chrystusa.
W nieustannej modlitwie zawiera się istota pielgrzymowania.
Pielgrzymka pozwala odkryć na nowo znaczenie modlitwy tradycyjnej, która dla współczesnego człowieka tak często jest trudna, ale przecież bardzo owocna.
